انواع رزین به دو گروه کلی تقسیم میشود ازجمله رزین طبیعی و رزین سنتزی.
رزینهای طبیعی
از انواع رزینها، رزینهای طبیعی هستند که این رزینها به صورت خام در طبیعت یافت میشوند. صمغها و رزینهای فسیلی که همان رزینهای طبیعی هستند از حالت سیال و روان تا حالت منجمد و سخت وجود دارند. رزینهای کوپال از انواع رزین فسیلی و رزینهای شلاک، دامار و کلوفان از صمغ و شیره درختان هستند. امروزه از این رزینها کمتر استفاده شده و یا فرآیندهای خاصی روی آنها انجام میشود تا به صورت مناسب قابل مصرف شوند. یکی از این انواع، کولتار است که از قطران زغال سنگ به دست میآید. کولتار برای اصلاح رزین اپوکسی و پلی اورتان و برای بهبود مقاومت و نفوذ ناپذیری این رزین ها به کار میرود.
رزینهای سنتزی
رزینهای سنتزی نوع دیگری از انواع رزین است. امروزه رزینهای سنتزی با انواع گوناگون و خواص قابل توجه در مقیاس صنعتی به میزان انبوه تولید میشوند. از انواع رزینهای سنتزی میتوان به رزینهای آلکیدی، کلروکائوچو، اپوکسی، پلی اورتان، اتیل سیلیکات، سیلیکونی، وینیل، آکریلیک، پلی استر، رزینهای آمینو و نیتروسلولز که در صنعت رنگ کاربرد بیشتری دارند اشاره نمود.
رزینهای آلکید
انواع رزینهای آلکید یکی از متداولترین و ارزانترین رزینهای سنتزی هستند. رنگهای آلکیدی در مقابل نور خورشید، باران و محیط اسیدی ضعیف مقاومت بسیار خوبی دارند. رنگهای آلکیدی به تمیزی سطح خیلی حساس نیستند و به سادگی روی سطح میچسبند. انواع رزینهای آلکید در مقابل محیطهای خورنده، مقاومت بسیار خوبی دارند؛ بخارات کم اسید سولفوریک و یا پاشیدن اسید رقیق در کیفیت و دوام این رنگها تأثیر چندانی ندارد ولی در صورت افزایش غلظت اسید، این رنگها هیچ مقاومتی نخواهند داشت. استفاده از رنگهای آلکیدی به هیچ وجه در محیطهای مجاور با مواد اکسید کننده، اسیدهای آلی و مواد قلیایی توصیه نمیشود.
آلکید رزین حاصل واکنش استری شدن یک پلی ال و یک پلی اسید و یک اسید چرب یک ظرفیتی است. در حقیقت رزین آلکید یک پلی استر است که در ساختمان آن اسید چرب یک ظرفیتی وجود دارد. رزین پلی استر سخت و شکننده است ولی وجود روغن یا اسید چرب در زنجیره رزین آلکید قابلیت انعطاف پذیری و دوام رنگ، خاصیت مرطوب کنندگی و قدرت چسبندگی به سطح را بهبود میبخشد و زمان خشک شدن را کندتر میکند. همان طور که گفته شد آلکید رزین حاصل واکنش استری شدن یک پلی ال و یک پلی اسید و یک اسید چرب یک ظرفیتی است.
-
- پلی ال: الکلهایی هستند که بیش از دو عامل هیدروکسیل دارند. از انواع پلی الهای مصرفی در تولید رزین آلکید میتوان به گلیسیرین، پنتا اریتریتول و سوربیتول اشاره کرد.
- پلی اسید: اسیدهای آلی با دو یا چند عامل کربوکسیل و یا انیدریدهای آنها از جمله انیدرید فتالیک، انیدرید مالئیک و آدیپیک اسید که نوع پلی اسید مصرفی در خواص نهایی رزین بسیار مؤثر است.
اسید چرب
انواع رزینهای تولید شده از اسید چرب به دلیل درجه خلوص بالاتر اسید چرب، رنگ روشنتر و مقاومت شیمیایی بالاتری دارند و در عین حال هزینه تولید رزین در این موارد بیشتر است و مشکلاتی از قبیل خورندگی اسید چرب و زنگ زدگی ظرف وجود دارد. نوع و مقدار روغن روی خواص رزین از جمله سرعت خشک شدن بیشترین اثر را دارد. هر چه تعداد پیوندهای دوگانه و سه گانه در زنجیره اسید چرب بیشتر باشد، اتصالات عرضی که عامل ایجاد شبکه هستند بیشتر خواهد بود و شبکه سه بعدی سریعتر تشکیل شده و مقاوم تر خواهد بود. روغن سویا، کرچک، نارگیل، بزرک و آفتابگردان از انواع روغنهای مصرفی در رزین آلکید هستند.