لیگنین، ماده سختی که از تولید سوخت زیستی باقی مانده و حاوی ترکیباتی است که می‌تواند به محصولاتی مانند نایلون، پلاستیک و دارو تبدیل شود. لیگنین یکی از اجزای اصلی دیواره های سلول‌های گیاهی می باشد و سبب می شود یکپارچگی گیاهان حفظ و همچنین از حملات میکروبی حفاظت شود. محصولات ساخته شده از لیگنین تبدیل شده می تواند هزینه تولید سوخت های زیستی را کاهش دهد و قابل رقابت با محصولات نفتی باشد. متأسفانه سخت بودن لیگنین، استخراج ترکیبات با ارزش آن را مشکل می‌کند. دانشمندان چندین دهه برای تجزیه این ترکیب تلاش کرده‌اند. بااین‌حال لیگنین اغلب اوقات به‌صورت توده‌های بزرگ و غیرقابل استفاده باقی می‌ماند.
دانشمندان به منظور شکستن پیوندهای بین ترکیباتی که از لیگنین تشکیل شده است، از مواد شیمیایی یا موجودات کوچک مانند باکتری ها و قارچ ها را استفاده می کنند. روش های بیولوژیکی ضعیف باعث تولید ترکیبات هدفمند خاص می شود. اما ممکن است تجزیه کامل لیگنین با استفاده از این روش هفته‌ها و یا حتی ماه‌ها به طول انجامد. برعکس، مواد شیمیایی سخت می توانند لیگنین را در ساعت یا حتی چند دقیقه تجزیه کنند. اما این روش نیازمند کاتالیزورهای گران و گاهی سمی می‌باشد. همچنین روش‌های شیمیایی موجب تولید ترکیباتی در مقادیر بسیار کم می‌شوند.
